Kristof Stadsdichter

Als Romanticus (neo-realisme had mijn School geheten was ik een aantal decennia vroeger geboren) pur sang en ex-Germanist heb ik nog een gigantische digitale schuif vol vroeger dichtwerk. Ik heb net het achtste stadsgedicht van Ramsey Nasr gelezen, vind het niet slecht maar bied mezelf aan als opvolger van Bart Moeyaert. Hier volgt een gedichtje van onder mijn kathedraal. (voor alle duidelijkheid een noot van de auteur: Marijke en ik zijn een gelukkig koppel, ZONDER overspel (dat mag ik althans hopen))

overspel

Je laffe ogen wachten
- vol hoop -
Op mijn vergeven
Maar ik voel niets dan leegte,
geen drang tot overleven.

Ik ben geen kathedraal die je bezichtigt
vanuit een onbekende achterstraat
Geen minnares die je vergiftigt
en dan gevoelloos achterlaat

Ik ben het,
Maar je kent me niet
In deze oorlog
Ben ik het bloedvergiet