gedicht (omdat het al zo lang geleden is)

Zoals gezegd is een ferrytocht niet altijd even interessant. Daar zit je dan, met Marijke slapend op je schoot, omringd door stilte en duisternis terug op weg naar Boston. Dan zit er weinig anders op dan muziek te luisteren en wat kruiswoordpuzzels op te lossen. Tot je in de verte de lichten van Logan International Airport ziet.

Lichten dansen met
elkaar.
Een vuurtoren
verwelkomt
een schip
in een Bostoniaanse nacht
als was het een vriend
die hij
al jarenlang
verwacht.
Een na een
vallen vliegtuigen
als lichtdruppels
uit de lucht
op weg naar nieuwe dromen
of - anders -
voor iets op de vlucht.