Acknowledgements aan het einde van de reis + aankondiging

Dit was ze dan, de Amerikareis 2006 van Kristof en Marijke. Het einde betekent altijd: TIME TO GET EMOTIONAL!
Het was echt waar fantastisch. We hebben geweldige plaatsen en steden bezocht, we hebben schitterende mensen ontmoet, we hebben memorabele avonturen beleefd. Ik heb te weinig tijd om hier iedereen te bedanken die ons heeft geholpen deze reis in mekaar te steken, maar ik doe toch een vluchtige poging. Onze ouders, die ons steunen in alles wat we doen. Annemiek, die ons op een blauwe maandag couchsurfing heeft aangeraden op allesamerika.com. Casey Fenton, de uitvinder van couchsurfing.com, een geniaal plan dat de wereld kan en zal beter maken, one couch at a time! Martine van Joker, voor de praktische hulp tijdens het plannen. Henk en Linda, voor het helpen zoeken van slaapplaatsen. Chris en April, voor het sturen van een uitnodiging voor hun trouwpartij waardoor ze het hele proces in gang hebben gezet (zonder het zelf te beseffen). Alle mensen die hun huizen en hun levens voor ons hebben opengesteld: Jesse en Erin (Boston), Ray (Buffalo), De Calnins en hun fantastische entourage (Wisconsin), Debra (chicago), Tom en Caroline (Chicago), Pamela (Nashville), Josh en Mary (Memphis), Chuck en Michelle (New orleans), Mary Ann (Jacksonville), Darryl en Lee (Jacksonville), De Pirate en zijn vrouw (Saint Augustine), Susan (Melbourne), Josh en Sky (Sarasota), Nerlande (Miami), Rami (New York), Kevin - ook voor het helpen plannen - en Eric (New York), en last but certainly not least: Rosi (Washington DC). Ook wil ik mezelf bedanken voor het mijn best doen tijdens het voorbije schooljaar (al deed ik twee richtingen tegelijk) en het zo vermijden van een allesvernietigende tweede zit. KFC Katelijne voor het begrip. Ik wil alle lezers en commentaarachterlaters danken voor het meebeleven van onze trip. Deze Blog was voor mij een vorm van ontspanning en een welkome uitlaatklep en een toffe vorm van dagboek. Ik vond het tof de reis met jullie te delen. Ik ben er ook zeker van dat we hem gaarne zullen herlezen om herinneringen op te halen.
En de allerbelangrijkste: Marijke. Bedankt om deze reis zo geweldig te maken, en om zo fantastisch te zijn. Ik kan me niemand anders voorstellen om deze reis mee te voltooien. Onze eigen versie van Temptation Island is meer dan geslaagd te noemen. Een verstandig iemand zei ooit: "als je wil weten of iemand de juiste is voor jou, ga er eens twee maanden mee op reis". Afijn, ik weet niet of iemand dat ooit gezegd heeft, maar moest iemand het ooit gezegd hebben, hij had gelijk! (edit Marijke: deze wijze raad - die mij altijd bijgebleven is - en die ik waarschijnlijk ooit heb doorgespeeld aan mijn geliefde toen die in een moment van onoplettendheid verkeerde, is toe te schrijven aan de immer respectabele Mr. Verbist, leraar biologie/informatica aan het KA Lier.) Niet dat ik deze reis nodig had om dat te weten.

Aan mijn lezers: het einde van deze reis betekent niet het einde van deze blog. Als ik terug in Belgie ben zal ik een nabeschouwing van de reis maken, ik zal blijven commentaar geven op dingen die me opvallen of storen, ik zal verhaaltjes blijven vertellen over Amerika, maar ook over dicht bij huis,... Kortom: het is de moeite om af en toe is langs te komen.

Rest mij het nog even te hebben over onze cerebrale verwelkoming op de luchthaven vrijdagochtend elf uur in Zaventem. De veiligheidsdiensten hebben ons gevraagd om jullie te vragen het kleinschalig te houden. Gelieve de spandoeken ook niet te expliciet van taalgebruik te maken. De televisieploegen hebben ons ook gemaild met het verzoek tot kalmte aan te manen. Zij willen hun reportage van ons rustig kunnen draaien. Waarvoor dank!