The Cruisemeisters
We zijn op dit moment in New York, en het contrast met onze trip naar de Bahama's kon - qua attitude - moeilijk groter zijn. Hier zijn mensen hard. New York, dat is de "don't bother me"-levenswijze. Mensen in de metro's zijn op weg naar hun werk en willen niet praten. Ze hebben iPods in hun oren, veinzen een boek te lezen, of zetten een zonnebril op. De Cruise, dat is de "vertel me meer"-houding. Mensen zoeken tijdens hun vakantie contact op en praten honderduit tegen iedereen over vanalles en nog wat, koeien, kalveren en andere fauna en flora. De Cruise was dan ook echt ontspannend. We beschouwen de boottrip als "vakantie in de vakantie". Na Miami waren we namelijk uitgeput van het reizen: lange busreizen, vliegtuigtrips, het regelen van slaapplaatsen,... vermoeit een mens. De cruise kwam op het juiste moment.
Ik weet dat jullie zitten te wachten op een verslag van hoe het was, wat we juist gedaan hebben, hoe de stranden in de Bahama's eruit zien en.... hoe bruin we zijn. Dus: without further ado.
Dag 1: the first encounter
Wat ons meteen opviel op The Majesty of the Seas was de luxe. Een casino, twee zwembaden, een outdoor basketbalveld, verschillende bars, restaurants,...
En bovenal: alle eten bleek gratis te zijn. Ken je het gevoel: je kijkt op de menukaart en je twijfelt tussen de steak en de kip. Wat doe je dan op een cruiseschip? Simpel. Beide bestellen. Lekker decadent, ik geef het toe. Maar zoals ik al in een vorige post aangaf. When you're in Rome, do as the Romans do. The Romans bleken in dit specifieke geval veel meer te eten dan goed voor hen was, dus hebben wij hen daarin geimiteerd, en we waren succesvol. Naast gratis bleek het eten namelijk nog erg goed te zijn ook. De eerste avond hebben we het schip verkend, zijn we wat gaan drinken (of zoals de Hollanders dat noemen: wat wezen drinken). Gezellig! Er zijn minder aangename dingen denkbaar dan rustig cruisen, een cocktailtje in de hand, en rustig naar de sterren kijken.
Het enige negatieve aspect aan de eerste dag was de safety drill. Tientallen minuten in vijfendertig graden staan met een reddingsvest om je nek doet je wensen dat het schip zou vergaan: water!
Dag 2: Nassau, the Bahama's
Om acht uur 's morgens kwam het schip de haven van Nassau, de hoofdstad van de Bahama's, binnen. Wij hadden daags voordien een snorkelexcursie geboekt voor de ochtend. Snorkelen is - durf ik nu al zeggen - een nieuwe passie geworden. Eerst een boottochtje van een uur naar het reef, met zicht op de stad.
Daarna het water in. Rustig op het wateroppervlak drijven, met onder je de mooiste vissen/planten die je ooit hebt gezien, is heel erg rustgevend en doet je alles relativeren. Een soort yoga, maar dan zonder al die vreemde poses. Alleen jammer dat er zoveel andere mensen ronddreven.
In de namiddag trokken marijke en ik, onder begeleiding van een tropische regenval om u tegen te zeggen, de hoofdstad van de Bahama's in. Een vreemde stad. Decadent rijk leeft vlak naast zielig arm. Een limo achter een bijna uit-elkaar-rammelende bus, is een normaal gezicht in Nassau. je hebt uiteraard het paradijslijke deel van de stad: de witte stranden, de wuivende palmbomen, de natuur. Maar er is ook het snerige gedeelte: de ranzige hutjes, de bedelaars,...
Na wat rondhangen in het stadje bezochten we een sigarenfabriekje waar arbeiders sigaren rolden met de hand. Een tip van een couchsurfer. Er worden sigaren verkocht die 800 dollar kosten... per stuk. Marijke en ik hebben er een geprobeerd van 20 dollar.
Des avonds was het "the captain's Dinner". Gans opgekleed naar een gratis, decadent schransfestijn gaan is een aanrader! Gezellig, lekker en leuk om mensen te kijken. Needless to say dat wij het mooiste koppel van de avond waren. Oordeel zelf!
Owkay, ik geef toe. Je kan op deze foto niet goed zien of we mooi gekleed zijn MAAR we hebben ons weer in de doeken laten doen en een foto gekocht waarop we beiden in volle ornaat te zien zijn. Als we een scanner tegenkomen een dezer zullen jullie dat exemplaar op deze blog terugvinden!
Dag 3: Cococay, Bahama's
Cococay is een prive-eiland van het bedrijf Royal Caribbean exclusief voor haar gasten. Een eiland uit de boekjes. Als je aan bahama's denkt, dan denk aan eilandjes zoals het deze. Ik ben weer gaan snorkelen. Veel mensen hadden hetzelfde idee opgevat, maar kwamen er snel weer van terug omwille van de vele kwallen in het water. Ik ben dan ook een paar keer gestoken (het voelt als een bij, maar als je er azijn op doet voel je na een paar uur niets meer). Het positieve was dat ik quasi alleen was in het water, tussen een vliegtuigwrak en tientallen prachtige vissen. Ik heb een paar fotootjes geselecteerd om jullie op te zadelen met een gevoel van jaloezie.
's avonds, als op bestelling, was het volle maan. Als je mij het toppunt van romantiek vraagt, zal het antwoord waarschijnlijk volgende zin benaderen: "het rondwandelen op het dek van een cruiseschip in een zalig temperatuurtje van 35 graden, kijkende naar de volle maan, in het gezelschap van de vrouw die je graag ziet". Melig? misschien wel.
Dag 4: Key West, Florida
Key West, ofte Jimmy Buffett's Margaritaville. Een prachtig stukje Amerika vol geschiedenis. We hebben er rondgewandeld, het huis van schrijver Ernest Hemingway, het "Little White House" waar veel vergaderingen worden gehouden door de president en zijn gevolg.
Daarna zijn we - hoe kan het ook anders - gaan snorkelen. Een Catamarantochtje van een uurtje, daarna wat snorkelen. Relaxing!
Daarna zijn we naar de zonsondergang gaan kijken op het bovendek. Een foto om jullie te laten meegenieten.
Dag 5: the goodbye
Of zoals onze buschauffeur het zei: "welcome to the real world people". Met pijn in het hart en voedsel in de maag (we hadden nog snel wat gegeten) vertrokken we naar Miami airport.
En dan nu de belangrijkste vraag: hoe bruin is kristof? Het antwoord komt in een foto waarin VOOR en NA vervat zitten.
Ik weet dat jullie zitten te wachten op een verslag van hoe het was, wat we juist gedaan hebben, hoe de stranden in de Bahama's eruit zien en.... hoe bruin we zijn. Dus: without further ado.
Dag 1: the first encounter
Wat ons meteen opviel op The Majesty of the Seas was de luxe. Een casino, twee zwembaden, een outdoor basketbalveld, verschillende bars, restaurants,...
En bovenal: alle eten bleek gratis te zijn. Ken je het gevoel: je kijkt op de menukaart en je twijfelt tussen de steak en de kip. Wat doe je dan op een cruiseschip? Simpel. Beide bestellen. Lekker decadent, ik geef het toe. Maar zoals ik al in een vorige post aangaf. When you're in Rome, do as the Romans do. The Romans bleken in dit specifieke geval veel meer te eten dan goed voor hen was, dus hebben wij hen daarin geimiteerd, en we waren succesvol. Naast gratis bleek het eten namelijk nog erg goed te zijn ook. De eerste avond hebben we het schip verkend, zijn we wat gaan drinken (of zoals de Hollanders dat noemen: wat wezen drinken). Gezellig! Er zijn minder aangename dingen denkbaar dan rustig cruisen, een cocktailtje in de hand, en rustig naar de sterren kijken.
Het enige negatieve aspect aan de eerste dag was de safety drill. Tientallen minuten in vijfendertig graden staan met een reddingsvest om je nek doet je wensen dat het schip zou vergaan: water!
Dag 2: Nassau, the Bahama's
Om acht uur 's morgens kwam het schip de haven van Nassau, de hoofdstad van de Bahama's, binnen. Wij hadden daags voordien een snorkelexcursie geboekt voor de ochtend. Snorkelen is - durf ik nu al zeggen - een nieuwe passie geworden. Eerst een boottochtje van een uur naar het reef, met zicht op de stad.
Daarna het water in. Rustig op het wateroppervlak drijven, met onder je de mooiste vissen/planten die je ooit hebt gezien, is heel erg rustgevend en doet je alles relativeren. Een soort yoga, maar dan zonder al die vreemde poses. Alleen jammer dat er zoveel andere mensen ronddreven.
In de namiddag trokken marijke en ik, onder begeleiding van een tropische regenval om u tegen te zeggen, de hoofdstad van de Bahama's in. Een vreemde stad. Decadent rijk leeft vlak naast zielig arm. Een limo achter een bijna uit-elkaar-rammelende bus, is een normaal gezicht in Nassau. je hebt uiteraard het paradijslijke deel van de stad: de witte stranden, de wuivende palmbomen, de natuur. Maar er is ook het snerige gedeelte: de ranzige hutjes, de bedelaars,...
Na wat rondhangen in het stadje bezochten we een sigarenfabriekje waar arbeiders sigaren rolden met de hand. Een tip van een couchsurfer. Er worden sigaren verkocht die 800 dollar kosten... per stuk. Marijke en ik hebben er een geprobeerd van 20 dollar.
Des avonds was het "the captain's Dinner". Gans opgekleed naar een gratis, decadent schransfestijn gaan is een aanrader! Gezellig, lekker en leuk om mensen te kijken. Needless to say dat wij het mooiste koppel van de avond waren. Oordeel zelf!
Owkay, ik geef toe. Je kan op deze foto niet goed zien of we mooi gekleed zijn MAAR we hebben ons weer in de doeken laten doen en een foto gekocht waarop we beiden in volle ornaat te zien zijn. Als we een scanner tegenkomen een dezer zullen jullie dat exemplaar op deze blog terugvinden!
Dag 3: Cococay, Bahama's
Cococay is een prive-eiland van het bedrijf Royal Caribbean exclusief voor haar gasten. Een eiland uit de boekjes. Als je aan bahama's denkt, dan denk aan eilandjes zoals het deze. Ik ben weer gaan snorkelen. Veel mensen hadden hetzelfde idee opgevat, maar kwamen er snel weer van terug omwille van de vele kwallen in het water. Ik ben dan ook een paar keer gestoken (het voelt als een bij, maar als je er azijn op doet voel je na een paar uur niets meer). Het positieve was dat ik quasi alleen was in het water, tussen een vliegtuigwrak en tientallen prachtige vissen. Ik heb een paar fotootjes geselecteerd om jullie op te zadelen met een gevoel van jaloezie.
's avonds, als op bestelling, was het volle maan. Als je mij het toppunt van romantiek vraagt, zal het antwoord waarschijnlijk volgende zin benaderen: "het rondwandelen op het dek van een cruiseschip in een zalig temperatuurtje van 35 graden, kijkende naar de volle maan, in het gezelschap van de vrouw die je graag ziet". Melig? misschien wel.
Dag 4: Key West, Florida
Key West, ofte Jimmy Buffett's Margaritaville. Een prachtig stukje Amerika vol geschiedenis. We hebben er rondgewandeld, het huis van schrijver Ernest Hemingway, het "Little White House" waar veel vergaderingen worden gehouden door de president en zijn gevolg.
Daarna zijn we - hoe kan het ook anders - gaan snorkelen. Een Catamarantochtje van een uurtje, daarna wat snorkelen. Relaxing!
Daarna zijn we naar de zonsondergang gaan kijken op het bovendek. Een foto om jullie te laten meegenieten.
Dag 5: the goodbye
Of zoals onze buschauffeur het zei: "welcome to the real world people". Met pijn in het hart en voedsel in de maag (we hadden nog snel wat gegeten) vertrokken we naar Miami airport.
En dan nu de belangrijkste vraag: hoe bruin is kristof? Het antwoord komt in een foto waarin VOOR en NA vervat zitten.
posted by Kristof at 6:11 PM
3 Comments:
Fijn dat jullie al zolang samen rondhossen en elkaar nog niet de kop inslaan, in tegendeel precies. Veel plezier in New York. Evelien De Mey (ex-klasgenootje van ons) loopt er momenteel ook rond.
Groetjes!
Heerlijk he, dat snorkelen.
In New York vond in de mensen heel behulpzaam, zo gauw als je met een kaart in de hand staat rond te kijken, vroegen ze of je hulp nodig hebt. In de bussen en metro zitten ze wel allemaal in hun eigen wereldje.
Evelien de Mey? De Luk zal wel extra jaloers zijn nu ;)
Post a Comment
<< Home